அப்பாவைப்பற்றி என்ன நினைக்கிறோம்?

நமக்கு ஐந்து வயதெனில்
“எல்லாம் தெரிந்தவர் என் அப்பா” என்கிறோம்

நம் ஆறு வயதில்
“என் அப்பாவுக்குத்தான் தெரியும்” என்றோம் உறுதியாய்

நம் எட்டு வயதில்
“அப்பாவுக்குத் தெரியாமலும் இருக்கலாம்” என ஆரம்பித்தோம்

நம் பத்து வயதில்
“அப்பாவுக்கு அதெல்லாம் தெரியாது” என்றோம்

பனிரெண்டு வயது ஆனது
“வரவர அப்பா விளையாடுகிறார்” என்றிருப்போம்

பதினான்கு ஆனதும்
“அப்பா பேச்சை அப்படியே விட்டுத் தள்ளு” என்றோம்

பதினெட்டு ஆனபோதோ
“அப்பாவுக்கு என்ன தெரியும்?”

இருபத்தொன்று ஆனது
“அப்பா பேச்சு முட்டாள்தனமானது”

இருபத்து மூன்று வயதில்
“அப்பாவை விட எனக்கு அதிகம் தெரியும்”

இருபத்து ஐந்து வயது
“ஏதோ கொஞ்சம் தெரியும் அப்பாவுக்கு” என ஆயிற்று

முப்பது வயது
“ஒரு சில விஷயம் அப்பாவிடம் கேட்கலாம்” என்போம்

நாற்பது வயது நமக்கு ஆகும் போது
“புதிராயிருக்கிறது! அப்பா!
எப்படி கடந்தீர்கள் இந்த வாழ்வை” என வியப்போம்

நாற்பத்து ஐந்து வயது ஆனது
“வாழ்க்கை வழி நெடுக அப்பா சரியானவராகவே
இருந்துள்ளார் என திகைத்துள்ளோம்

நமக்கு ஐம்பது வயது
அப்பா அருகில் இருந்திருந்தால்
நிறைய கற்றிருக்கலாம் என மெல்லத் தோன்றுகிறது

நமக்கு ஐம்பத்து ஐந்து வயது
அப்பா இப்போது போட்டோவில் மட்டுமே உள்ளார்.